NAZWA¶

getuid, geteuid - pobiera tożsamość użytkownika

BIBLIOTEKA¶

Standardowa biblioteka C (libc, -lc)

SKŁADNIA¶

#include <unistd.h>

uid_t getuid(void);
uid_t geteuid(void);

OPIS¶

getuid() zwraca rzeczywisty identyfikator użytkownika procesu wywołującego.

geteuid() zwraca efektywny identyfikator użytkownika procesu wywołującego.

BŁĘDY¶

Funkcje te zawsze kończą się pomyślnie i nigdy nie modyfikują errno.

STANDARDY¶

POSIX.1-2008.

HISTORIA¶

POSIX.1-2001, 4.3BSD.

W Uniksie V6 wywołanie getuid() zwracało (euid << 8) + uid. UNIX V7 wprowadził osobne wywołania getuid() i geteuid().

Oryginalnie wywołania systemowe getuid() i geteuid() pod Linuksem obsługiwały tylko 16-bitowe identyfikatory grup. Następnie w Linuksie 2.4 zostały dodane getuid32() oraz geteuid32() obsługujące identyfikatory 32-bitowe. Funkcje opakowujące getuid() i geteuid() biblioteki glibc obsługują te warianty w sposób przezroczysty dla użytkownika.

Na Alpha, zamiast pary wywołań systemowych getuid() i geteuid(), udostępniane jest pojedyncze wywołanie systemowe getxuid(), które zwraca parę: rzeczywistego i efektywnego identyfikatorów użytkownika. Funkcje opakowujące getuid() i geteuid() biblioteki glibc robią to w sposób przezroczysty. Więcej informacji o przypisywaniu rejestrów znajduje się w podręczniku syscall(2).

ZOBACZ TAKŻE¶

getresuid(2), setreuid(2), setuid(2), credentials(7)

TŁUMACZENIE¶

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Andrzej Krzysztofowicz <ankry@green.mf.pg.gda.pl>, Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3 lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.

Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej manpages-pl-list@lists.sourceforge.net.