NAZWA¶

strings - drukuje sekwencje drukowalnych znaków z plików

SKŁADNIA¶

strings [-afovV] [-min-dług]
[-n min-dług] [--bytes=min-dług]
[-t format] [--radix=format]
[-e kodowanie] [--encoding=kodowanie]
[-U metoda] [--unicode=metoda]
[-] [--all] [--print-file-name]
[-T nazwa-bfd] [--target=nazwa-bfd]
[-w] [--include-all-whitespace]
[-s] [--output-separatorłańcuch_sep]
[--help] [--version] plik...

OPIS¶

Dla każdego podanego pliku, GNU strings wyświetla drukowalne sekwencje znaków, mające co najmniej 4 znaki długości (lub liczbę podaną przez opcje opisane niżej), za którymi występuje znak niedrukowalny.

W zależności od tego, jak program strings został skonfigurowany, domyślnie będzie wyświetlał albo wszystkie sekwencje drukowalnych znaków znajdujące się w każdym z plików, albo tylko te sekwencje, które znajdują się w ładowalnych i zainicjowanych sekcjach danych. Jeśli nie można rozpoznać typu pliku lub gdy strings czyta ze standardowego wejścia, to zawsze będzie wyświetlał wszystkie znalezione sekwencje drukowalnych znaków.

W celu zachowania zgodności z poprzednimi wersjami każdy plik, który występuje po opcji - wiersza poleceń zostanie także całkowicie przeszukany, niezależnie od tego, czy występuje jakakolwiek opcja -d.

strings jest przydatny do określania zawartości nietekstowych plików.

OPCJE¶

-a

--all

-

Czyta cały plik, niezależnie od tego, jakie sekcje zawiera, ani od tego, czy te sekcje są załadowane lub zainicjowane. Zazwyczaj jest do zachowanie domyślne, ale strings może być skonfigurowany w ten sposób, że domyślną opcją jest -d.

Opcja - zależy od pozycji i wymusza na programie strings przeprowadzanie pełnych wyszukiwań w każdym z plików występujących w wierszu poleceń po -, nawet jeśli podano również opcję -d.

-d

--data

Wyświetla tylko łańcuchy znaków z zainicjowanych i ładowalnych sekcji pliku. Opcja ta pozwala na zmniejszenie ilości śmieci wyświetlanych na wyjściu, ale także naraża program strings na wszystkie zagrożenia bezpieczeństwa, które mogą być obecne w bibliotece BFD używanej do znajdowania i ładowania sekcji. Strings może być tak skonfigurowany, że ta opcja jest domyślnym zachowaniem. W takim przypadku za pomocą opcji -a można wyłączyć używanie biblioteki BFD i zamiast tego wypisać wszystkie łańcuchy znaków znalezione w pliku.

-f

--print-file-name

Wyświetla nazwę pliku przed każdym łańcuchem znaków.

--help

Wypisuje sposób użycia programu i kończy pracę.

-min-dług

-n min-dług

--bytes=min-dług

Wypisuje sekwencje znaków, mogących być wyświetlonych, które mają co najmniej min-dług długości. Jeśli nie poda się długości, używana jest wielkość domyślna 4 znaków. Rozróżnienie pomiędzy znakami, które mogą, lub nie mogą, być wyświetlone, zależy od ustawienia opcji -e i -U. Sekwencje zawsze kończą się znakami kontrolnymi, takimi jak znak nowego wiersza i powrotu karetki, ale nie znakiem tabulacji.

-o

To samo, co -t o. Niektóre inne wersje strings mają -o, które działa jak -t d, a nie jak -t o. Ponieważ nie możemy zapewnić zgodności z oboma znaczeniami, po prostu wybraliśmy jedno z nich.

-t format

--radix=format

Drukuje przesunięcie w pliku przed każdym łańcuchem. Pojedynczy argument znakowy określa format przesunięcia: o - ósemkowy, x - szesnastkowy, d - dziesiętny.

-e kodowanie

--encoding=kodowanie

Wybiera kodowanie znaków dla znalezionych łańcuchów. Możliwe wartości kodowania to: s - pojedyncze znaki 7-bitowe (domyślnie), S - pojedyncze znaki 8-bitowe, b - 16-bitowe, big endian, l = 16-bitowe, little endian, B - 32-bitowe, big endian, L - 32-bitowe, little endian. Opcja te jest przydatna do wyszukiwania łańcuchów stworzonych z szerokich znaków (l oraz b stosują się na przykład do kodowań Unicode UTF-16/UCS-2.

-U [d|i|l|e|x|h]

--unicode=[default|invalid|locale|escape|hex|highlight]

Kontroluje wyświetlanie wielobajtowych znaków kodowanych w UTF-8 w łańcuchach. Domyślnie (--unicode=default) nie są traktowane specjalnie, lecz zachowanie zależy od ustawienia opcji --encoding. Inne wartości tej opcji automatycznie włączą --encoding=S.

Opcja --unicode=invalid traktuje takie znaki jako niegraficzne, zatem niebędące częścią prawidłowego łańcucha. Wszelkie pozostałe opcje traktują je jako prawidłowe znaki łańcucha.

Opcja --unicode=locale wyświetla je w aktualnych ustawieniach regionalnych (locale), które mogą, lecz nie muszą, obsługiwać kodowania UTF-8. Opcja --unicode=hex wyświetla je jako sekwencje bajtów szesnastkowych, otoczonych znakami <>. Opcja --unicode=escape wyświetla je jako sekwencje ucieczki (\uxxxx), a opcja --unicode=highlight wyświetla je jako sekwencje ucieczki podświetlone na czerwono (jeśli obsługuje to urządzenie wyjściowe). Kolorowanie ma za zadanie przyciągnąć uwagę do obecności sekwencji unikodu tam, gdzie mogą nie być oczekiwane.

-T nazwa-bfd

--target=nazwa-bfd

Podaje format kodu obiektowego inny niż domyślny format w systemie, na którym jest uruchomiony strings.

-v

-V

--version

Wyświetla numer wersji programu na standardowe wyjście i kończy działanie.

-w

--include-all-whitespace

Domyślnie wyjściowe łańcuchy mogą zawierać znaki spacji i tabulacji, ale nie inne białe znaki, jak na przykład znaki nowego wiersza i powrotu karetki. Opcja -w pozwala na to, by wszystkie białe znaki były uważane za część łańcucha znaków.

-s

--output-separator

Domyślnie wyjściowe łańcuchy znaków są rozdzielane znakami nowego wiersza. Ta opcja pozwala na podanie dowolnego łańcucha znaków, który będzie użyty jako separator rekordów wyjściowych. Użyteczne z opcją --include-all-whitespace, które może wypisywać łańcuchy znaków już zawierające znaki nowego wiersza.

@plik

Czyta opcje wiersza poleceń z podanego pliku. Przeczytane opcje są wstawiane w miejsce oryginalnej opcji @plik. Jeśli plik nie istnieje lub nie może być odczytany ta opcja jest traktowana dosłownie i nie jest usuwana.

Opcje w pliku są rozdzielane białymi znakami. Biały znak może wystąpić w opcji, jeśli cała opcja zostanie ujęta w pojedyncze albo podwójne cudzysłowy. Można dodać dowolny znak (włączając w to znak odwrotnego ukośnika), poprzedzając go znakiem odwrotnego ukośnika. Plik może również zawierać dodatkowe opcje @plik - w takim przypadku każda z takich opcji będzie przetwarzana rekurencyjnie.

ZOBACZ TAKŻE¶

ar(1), nm(1), objdump(1), ranlib(1), readelf(1) oraz wpisy info binutils.

PRAWA AUTORSKIE¶

Copyright (c) 1991-2024 Free Software Foundation, Inc.

Zezwala się na kopiowanie, rozpowszechnianie i/lub modyfikowanie tego dokumentu na warunkach Licencji Wolnej Dokumentacji GNU (GNU Free Documentation License) w wersji 1.3 lub jakiejkolwiek nowszej wersji opublikowanej przez Fundację Wolnego Oprogramowania, przy czym Sekcjami niezmiennymi są „GNU General Public License” i „GNU Free Documentation License”, bez treści przedniej lub tylnej strony okładki. Egzemplarz licencji zamieszczono w sekcji zatytułowanej „GNU Free Documentation License”.

TŁUMACZENIE¶

Autorami polskiego tłumaczenia niniejszej strony podręcznika są: Przemek Borys <pborys@dione.ids.pl>, Robert Luberda <robert@debian.org> i Michał Kułach <michal.kulach@gmail.com>

Niniejsze tłumaczenie jest wolną dokumentacją. Bliższe informacje o warunkach licencji można uzyskać zapoznając się z GNU General Public License w wersji 3 lub nowszej. Nie przyjmuje się ŻADNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI.

Błędy w tłumaczeniu strony podręcznika prosimy zgłaszać na adres listy dyskusyjnej manpages-pl-list@lists.sourceforge.net.